Stef Paglia Trio (B) support act Big D Acoustic Big D Bookings Juke Joint Event Transistor CVO Diest (07-12-2019) reporter & photo credits: Freddie info organisatie: Big D Bookings Juke Joint Event info artist: Stef Paglia Trio © Rootsville 2019

Het idee om de backstage van het verdwenen "Gitannekesfoor" naar Diest te verhuizen kwam van bezieler Willem Willems. Nadat de "Gitannekesfoor" na een bestaan van 10 jaar op de "Blauberg" ophield met bestaan zou het zonde zijn geweest om deze "locatie" geen andere bestemming te geven. Het gebouw dat "De Transistor" werd gedoopt kreeg als nieuwe bestemming de parking van CVO "De Oranjerie" te Diest. Recht tegenover de locatie waar vroeger "The Bordeline" was gevestigd zou deze puzzel-combinatie van containers etc. ook nu gaan fungeren als concertruimte.

Op 7 september zorgde Nico De Cock onder de noemer "Big D Bookings Juke Joint Event" voor een eertse double bill met in het voorprogramma de vuurdoop van "Big D & Captain Keys" waarna je uit de bol kon gaan met de Nederlandse formatie "Detonics". Het vuur zat er meteen in en stond 3 maand later niemand minder dan de "Texas Cannonballs feat. Dave Herrero" gepland. De "tour" viel door omstandigheden in het water en zo kwam ook de tweede "double bill" hier in de "Transistor" bijna in "De Demer" terecht. Geen Amerikaantjes en dus werd het voor "Big D" noodzakelijk terug vallen op het management "ons kent ons" en toverde hij een vervangprogramma uit den hoed met daarbij zijn compagnon van bij de "Bluesbones", als het "Stef Paglia Trio". Nico aka "Big D" zou zelf het voorprogramma invullen met een akoestische set.

Als eerste aan het werk "Big D Acoustic" en dan hebben we het niet over het gitaarmerk "Big D" maar over het vocale uithangbord van de "Bluesbones", die naast zijn bookings-bureau "Big D Bookings" ook nog door het leven gaat als duo onder "Big D & Captain Keys" en vanavond dus ook solo. Vorige maandag waren we nog getuige van het eerste volledige concert van "Big D & Captain Keys" en het hoeft gezegd, dit smaakt naar meer (concert report). Qui qui c'est vrai!

Als "compadres de route" waren er voor Nico De Cock aka "Big D" twee uit hout verrezen akoestische gitaren, een "Martin" en een "Tanglewood". Met als instrument de koning van de akoestische sixstrings kon het al zo goed al niet meer fout gaan. Met als voorgangers bespelers als Gene Autry, Hank Williams en Neil Young zou zo ook deze avond voor "Big D Acoustic" onder een goed gesternte van start gaan. Toch ook wel een beetje zenuwen te ontdekken bij Nico maar een "Martin" speelt niet vanzelfd, dus en avant marche zouden de walen zeggen, en die waren er ook aanwezig onder de personen van "DLB on STage" net als een delegatie van "BE-Mine Blues". Zelfs de Frankie van "Cosmo's Foger-T" was er om te flyeren. Zij zullen op 01 februari 2020 "Den Amer" nog eens op z'n kop komen te zetten.

Openen deed "Big D" met "Dianne" en het was niet de versie van Paul Anka :-). Geen al teveel blues op de setlist maar dat hoeft ook niet, gewoon een aangename akoestische set om te luisteren en daar hoorde zelfs "van het Groenwoud" zijn "Meisjes" bij. Uit 1979 kwam er zowaar een beetje "niet versterkte" hardrock versie met AC/DC hun "Highway To Hell". Plots kondigde "Big D" eentje aan van Chris Stapleton en plots gingen vele "tikkers" iets sneller slaan bij het denken aan "Tennessee Whiskey" maar dikke pech. Het werd dan toch ook wel prachtige versie van Stapelton's "What Are You Listening To?" Naar wat? naar wie zeker, naar "Big D" uiteraard.

Het omschakelen van de "Martin" naar de "Tanglewood" verliep niet zo vlot, dus werd het teruggrijpen naar Joan Baez haar geliefkoosd instrument. Van de "Man in Black", Johnny Cash kregen we dan het melancholische "Hurt" en dan kwam ook het moment om zijn "Bluesbones Buddy" Stef Paglia het podium op te roepen, deze elektrisch wel te verstaan. Beiden brachten dan een original van de hand van Nick De Cock en deze "Broken Tears" kan je ook beluisteren bij het duo "Big D & Captain Keys". Hoe ontroerend ook deze vuurdoop liep hier op zijn einde al bracht "Big D" na het aanhoudend scanderen van zijn naam ook nog eentje van...Will Tura! Qui qui c'est vrai aussi!

In oktober zagen we het "Stef Paglia Trio" twee maal met vooreerst een thuismatch in "De Loods" te Aarschot (concert report) met als extra support een horde fass en een delegatie van "Gevarenwinkel" en erna een passage bij onze Nederlandse vrienden van "Zilst Blues" (concert report). Vandaag staan ze er met als officiële vermelding de nieuwe vaste drummer "Sven Bloemen" die definitief Joel Purkess komt te vervangen. Verder is er uiteraard guitar slinger Stef Paglia en bassist Geert Schurmans.

Geen pauze meer want Stef Paglia wou voor het laatst concert van het jaar er een party van gaan maken. De funky "intro" deed al veel beloven en dus waren ze er hier in "De Transistor" er klaar voor. Na de ode aan zijn vriendin met "Crush On You" kregen we een bijzonder knappe en ophitsende versie van Robert Johnson's "Crossroads". Ook al heeft Stef Paglia met uit uitbrengen van zijn debuutalbum "Never Forget" (album report) eerder dit jaar geen nood aan covers toch wil hij zeker ook enkele namen eren naar wie hij opkijkt.

Zo krijgen we "I Got It Made" van Henrik Freischlager en "The Unknown" van Doyle Bramhall II, voer voor Hendrix adepten! Mijn voorkeur ging eerder uit naar het prachtige nummer over het meisje met de groene ogen. Uiteraard mag de zeer emotionele ode aan Stef's vader niet ontbreken waarna na "Mystery Heaven" een warm en dankbaar applaus kwam los te barsten. Nog maar eentje brengen van een andere guitar slinger die bij Stef in de bovenste lade ligt en dan hebben we het over "Cold Shot" van SRV.

Van de helaas bijna zo goed als vergeten Chris Whitley (1960-2005) krijgen we vervolgens "Ball Peen Hamer". Een andere knappe nalatenschap van Chris is zijn dochter Trixie uiteraard. Een ook bijzonder getalenteerde muzikante die in directe verbinding staat met de "Big Apple" en ons eigenste "Gent". "Dirty Woman" werd dan de outswinger van vanavond al kon ook Stef Paglia hier niet buiten zonder bisnummer.

"De Transistor" is een leuke en unieke plaats om concerten in te organiseren. Onze "blues people" worden al een dagje ouder en misschien daarom is de frequentie van om de drie maanden een beetje lang. Er tussendoor nog eentje organiseren is daarom niet zo een slecht idee, 't is maar om het niet te vergeten hé ;-)